Boll mnie ostro zaskoczył, zarówno samym filmem, jak i dystansem do własnej twórczości. O ile jego wcześniejsze produkcje są autentycznymi gniotami, tutaj nie byłbym tego taki pewien. Jeżeli nawet ktoś stwierdzi że "Postal" jest słaby, to wyraźnie muszę odszczeknąć "taki miał być". Kicz jest więc zamierzony, a ostra dawka głupoty po prostu bawi dzięki nawarstwieniu jej w każdej scenie.
Cóż jest dokładnie urzekającego w tym dziwactwie?
-Cała gama niesmacznych dowcipów (z naciskiem na te polityczne i typowo "czarne") które idealnie wpasowały się w mój gust "sadola".
-Bardzo fajne wymieszanie języka gry komputerowej i kina. Reżyser wykazał nam absurd strzelanek i fajnie potrafił zaadaptować je do naszej rzeczywistości. Na pewno dla graczy będzie frajdą oglądanie tego typu zagrywek, ale myślę że wyłapie je każdy, bo sam nie uważam się za wielbiciela wirtualnego świata.
-Po trzecie i najważniejsze- olbrzymi dystans. Uwe sam pojawia się na chwilę by ośmieszyć własną osobę, a nawet ją wykastrować. Tym razem robił słaby film z przekonania i umieszczając w nim schematy nie bał się także mrugnąć do widza i powiedzieć "tak, to już gdzieś było". Miło z jego strony.
Nie do końca byłem w stanie strawić wszystkie gagi, bo praktycznie połowa jest na poziomie dna Oceanu. Ale przyznam że coś w tym filmie jest. Dlatego warto po niego sięgnąć, zwłaszcza jeżeli ma się olbrzymi dystans do kina oraz wszelkiego rodzaju poprawności politycznej :)

PS.
Ostrzeżenie- w tym filmie jest tyle gier słownych że lepiej odpuścić sobie lektora ;)