Każdy kto słyszał o Uwe Boll'u wie z czego jest sławny a raczej nie-sławny. Znienawidzony przez graczy, razi w swoich filmach prostackim humorem i zwykłą nudą. Jednak Postal jest pod paroma względami wyjątkowy jako film w ogóle

Czarny charakter.
W każdym filmie gdzie bohater wali piąchami, macha mieczem czy siecze z karabinu potrzebny jest ten rozwalany – czarny charakter. Zazwyczaj są to gangsterzy czy jacyś egzotyczni super złoczyńcy itd. W Postalu jesteśmy nim my sami – społeczeństwo w którym nie da się normalnie żyć. Podobnie jak D-fens z Upadku Postala stworzyło społeczeństwo. Od policjantów, muzułmanów, eko-terrorystów, biurokratów na wrednej żonie kończąc Dude jest atakowany z każdej frakcji i w pewnym momencie mówi DOŚĆ!

Zabijanie dzieci.
Twórcy gier video mogą sobie pozwolić na dużo więcej niż film. Od brutalności aż po poprawność polityczną. Jednak i w tym medium istnieje nie przekraczalna granica – możliwość zabijania dzieci. Nie muszę się wywodzić czym by się skończyła możliwość rozbryzgiwania głów przedszkolakom z schotguna w Hitmanie. W Postalu (nie żebym pochwalał) mamy bezkompromisową rzeźnię grupy dzieciaków.

Poprawność polityczna.
Możemy się śmiać z hitlerowców, komunistów i innych zbrodniarzy. Ale w publicznej tv jakoś nikomu nie przechodzi przez gardło że to zabija ideologia – islam. Boll bezpardonowo wyśmiewa bin Ladena czy terrorystów samobójców. Są gotowi oddać życie nie za Allaha tylko za obietnicę mega-ciupciania dziewic w zaświatach. Gdy odkrywają oszustwo mówią „p.....yć to!”. Nawet wujek Postala założył sektę dla pieniędzy i nieograniczonego seksu, a prawdy objawione spłynęły na niego po dragach.

Niczym złota obrącz w pysku świni tym te perełki w filmie Bolla.
Z jednej strony Uwe Bol w pełnej formie, z drugiej film jest na swój sposób wyjątkowy.