Gra zebrała wiele negatywnych recenzji. Co się dziwić? Kiepska grafika, prymitywna mechanika, niechlujne wykonanie, brak fabuły, ciekawych postaci, gra nastawiona tylko na przemoc i łamanie tematów tabu.

Ale cholera! Co z tego, skoro gra dostarcza tyle frajdy? Prosty, ale świetny pomysł z sandboxem. Gra dostarcza sporo swobody- można wszędzie iść, wejść i zastrzelić. Dosłownie, nie ma żadnych nieśmiertelnych NPC, no może poza żoną, której nigdy nie widać. Każdą (albo większkość) misji można wykonać przynajmniej na 2 sposoby. Spory wachlarz broni, oraz oryginalnych gadżetów. Czy gdziekolwiek można nałożyć kota na lufę? Przemoc, która jest wizytówką marki. Gra faktycznie jest brutalna, bywały krwawsze, ale tutaj jest więcej okrucieństwa i swobody. W takim GTA też niby dało się zabić zwykłych przechodniów, ale tam nie można było odrąbywać/wysadzać głów, ćwiartować (ale tylko w dodatku i modach), polewać benzyną, podpalać i na końcu nasikać.

Plus jeszcze za dziwaczny, chory klimat. Postal przypomina połączenie South Park z filmami Tromy (swoją drogą, straszna szkoda, że to studio nie wyprodukowało ekranizacji)- jest bardzo wulgarnie, brutalnie, okrutnie, sprośnie. Ostatni plus- niezapomniane polskie tłumaczenie. Każdy kto namiętnie grał w Postala 2 na pamięć zna niektóre kwestie. Kszystof Grębski jest idealnym Kolesiem.

Postal 2 posiada chyba wszystkie zalety takiego zakazanego, niskobudżetowego filmu klasy B. Czuć taniochę, amatorskie wykonanie, gra bez wartości, brutalna, wulgarna, ale jest coś pociągające w tym potworku. Zainteresowanie pojawia się już po pierwszym otwarciu pliku z grą- nie tak często widać poważny komunikat ostrzegający o szkodliwym wpływie gry. To ten zakazany owoc, o którym media, krytycy nie lubią głośno mówić. To swoboda, ładunek przemocy, okrucieństwo, klimat i wulgarny humor i sprawiają, że Postal 2 posiada swoje grono wiernych fanów.