Kiedyś, dawno temu grałem w drugą część, jakoś nie wyobrażałem sobie grać w Postala z izometrycznego punktu widzenia, ale teraz się przemogłem i zagrałem... Nawet nie wiedziałem, że są kolejne części po dwójce, ale skupmy się na pierwszej

części.

Plusy:
+ strzelanie - nawet przyjemnie się strzelało
+ % zabitych wymagany do przejścia do kolejnej mapy - nie trzeba wszystkich wybijać, ale jednak sporo
+ nieskończoność amunicji do podstawowej broni - i z tego też powodu większość gry przeszedłem z tą bronią
+ aaa! my leg, aaa! my eyes - miło słuchało się tych okrzyków

Minusy:
- słabo widoczny celownik - jak zaczynały się mapy, to najpierw trzeba było się zorientować gdzie stoi moja postać i gdzie jest ten celownik, nieraz podczas gry znikał mi z pola widzenia, powinien być bardziej wyraźny
- nie widać wrogów za budynkami - przezroczysty, niewielki skrawek terenu jest tylko wtedy, gdy nasza postać znajduje się za budynkiem, wrogów w takich sytuacjach nie widać
- po zapisaniu gry i ponownym wczytaniu zaczynamy daną mapę od nowa, a nie od momentu gdzie zapisaliśmy - dlatego lepiej zapisywać i wychodzić z gry jak zaczynamy nową mapę
- brak opcji rozjaśnienia gry
- za długo trzeba walić karabinkiem w beczki aby wybuchły
- fabuła - w sumie brak, po prostu zabijanie dla zabijania
- nic nie można zrozumieć co mówi głos w outro przez tą głośną muzykę w grze

Podsumowując, jest to biedniejsza i prymitywniejsza część w porównaniu do drugiej, o wiele lepszej, a przynajmniej z tego co pamiętam, bo mam zamiar sobie odświeżyć dwójkę. Ani ciekawej fabuły, ani jakichś misji, można się jeszcze pobawić w challenge (grałem w wersję Classic And Uncut), ale po co. Ta gra to takie zabijanie dla zabijania, nieraz trzeba i tak. Mimo ogólnej marności tej gry, to jednak daje jakąś tam frajdę na jakiś czas.